Φότζια

(Foggia). Πόλη (145.800 κάτ. το 2003) της Ιταλίας στην Απουλία, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Βρίσκεται στην καρδιά της πεδιάδας Ταβολιέρε, στη συμβολή πολλών λεωφόρων και σιδηροδρομικών γραμμών. Εδώ και μερικά χρόνια η πόλη περνάει μια περίοδο τέλειας ανανέωσης, κοινωνικής, οικονομικής και γεωργικής. Στα ΝΔ του σιδηροδρομικού σταθμού έχει αναπτυχθεί μια καινούργια συνοικία με υπέροχα σύγχρονα κτίρια. Σπουδαίο κέντρο παραγωγής δημητριακών από τον 18o αι., αποτελεί και στις μέρες μας το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του Ταβολιέρε. Έχει αναπτυγμένη γεωργία (δημητριακά, ζαχαροκάλαμα, λαχανικά, φρούτα) και κτηνοτροφία (χοίρους, βοοειδή, πρόβατα) και πολυάριθμες βιομηχανίες (παραγωγής τροφίμων, και κυρίως ζυμαρικών, ζάχαρης, γαλακτομικών και ειδών ζαχαροπλαστικής, χημικών προϊόντων, δομικών υλικών, μηχανοκατασκευών, χαρτοποιίες και υφαντουργίες). Σε συνεχή ανάπτυξη, εξάλλου, βρίσκεται και η τουριστική κίνηση στη Φ., που αποτελεί σημαντική πηγή των οικονομικών πόρων της. Η πόλη παρουσιάζει μια όψη κυρίως μοντέρνα, αρκετά μνημεία του παρελθόντος όμως διατηρούνται έως τις μέρες μας. Ανάμεσα σε αυτά, ο καθεδρικός ναός που εγκαινιάστηκε το 1170 και ανακαινίστηκε αργότερα, το 1731. Διατηρεί έως έναν βαθμό την αξιόλογη ρομανική πρόσοψή του, προέλευσης πιζανολουκέζικης. Από το ανάκτορο-οχυρό, που χτίστηκε από τον Φρειδερίκο B’, το 1223, απομένει μόνο μία διακοσμημένη αψίδα στηριγμένη πάνω σε δύο αετούς, με την υπογραφή του καλλιτέχνη Μπαρτολομέο ντα Φότζια. Αξίζει να αναφερθεί ακόμα η εκκλησία του Γολγοθά ή των Σταυρών (1697 – 1740) με τα πέντε παρεκκλήσια, ο ναός του Aγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και το ανάκτορο Ντε Ρόζα. Η ομώνυμη επαρχία, γνωστή και με την ονομασία Καπιτανάτα, έχει έκταση 7.185 τ. χλμ. και ξεπερνά σε πληθυσμό τους 704.938 κατοίκους. Διακρίνεται σε δύο κυρίως τμήματα, ένα πεδινό, που έχει δοθεί σε καλλιέργειες και βοσκοτόπους για τα κοπάδια, και ένα λοφώδες και ορεινό. Η παραγωγή της περιοχής σε σιτηρά είναι η ψηλότερη ανάμεσα στις παραγωγές των άλλων ιταλικών επαρχιών, και την ακολουθεί εκείνη της ζωοτεχνικής (βοοειδή, χοίροι, πρόβατα, άλογα). Μια κάποια σπουδαιότητα παρουσιάζει και η αλιεία, στη οποία επιδίδονται κυρίως οι πόλεις Μανφρεντόνια, Βιέστε, Πέσκιτσι, Ρόντι και Λεζίνα. Ιστορία. Η πόλη της Φ. μνημονεύεται για πρώτη φορά το 1069 και πολλά χρόνια μετά αποτελεί σημαντικό κέντρο όπου ο Φρειδερίκος B’ ανέγειρε το 1223 το ανάκτορο-οχυρό, μια από τις πιο αγαπημένες του κατοικίες. Οι Αραγονοί, το 1447, έκαναν την πόλη έδρα τελωνείου του Ταβολιέρε και εκεί συγκάλεσαν το γενικό συμβούλιο το 1480. Αλλά και στην ισπανική περίοδο η Φ. παρέμεινε αξιόλογο γεωργικό κέντρο και το 1648 πήρε ενεργό μέρος στα αντικυβερνητικά κινήματα, ενώ πολύ αργότερα επαναστάτησε ενάντια στους Βουρβόνους (1820, 1848, 1860). Από το 1855 έγινε επισκοπική έδρα, διοικητικά εξαρτημένη από την Αγία Έδρα. Στη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου πολέμου έπαθε σοβαρές καταστροφές και με την κατάληψή της (1943) από τα συμμαχικά στρατεύματα χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο των αεροπορικών επιχειρήσεων στην Ιταλία και τα Βαλκάνια.